Achtergrond

Bi Luo Chun is afkomstig uit de meest noordelijke theegebieden van China. Afkomstig van het eiland Dongting ongeveer twee uur ten noorden van Hangzhou. Het is een populaire thee, die al sinds de oudheid genot bracht bij zowel menig keizer als bij de gewone bevolking.

Vandaag de dag worden relatief kleine hoeveelheden geproduceerd in kleine theefabriekjes. De thee wordt in grote wokken bereid. De wokken worden verwarmd op houtskool, waarnaar de ambachtslieden de theebladeren langs het hete metaal rollen. De grote donzige bladeren krijgen daardoor de vorm van een slakkenhuis, terwijl dons vrijkomt en een goudbruine kleur geven aan de bladeren.

Bi Luo Chun wordt meestal maar een keer per jaar in kleine hoeveelheden geoogst. Dit maakt het een zeer exclusieve thee. Voor eeuwen lang was Bi Luo Chun bekend onder naam Xia Sha Ren Xiang, wat letterlijk ’schrikbarende geur’ betekent. De legende vertelt waarom.

Legende

Er was eens een theeplukster in Dongting bij het Tai meer. Op een dag had ze een hele goede oogst. Zo goed, dat niet alle bladeren in haar manden pasten. Toch wilde ze graag alle thee meenemen en dus stopte ze overige bladeren in zakken, tussen haar kleding en zelfs tussen haar boezem. Toen ze eenmaal bij de plek was aangekomen waar alle theeplukkers de thee verzamelde, merkte zij en alle andere theeplukkers iets speciaals. De bladeren die zij in haar boezem had meegenomen, hadden door haar lichaamswarmte een hele speciale geur. Iedereen was zo verbaast en geschrokken hiervan, dat ze de thee voortaan Xia Sha Ren Xiang ofwel ’schrikbarende geur’ noemde.

Later, ergens in de zeventiende of begin achttiende eeuw, was keizer Kang Xi (onderdeel van de Qing dynastie) op bezoek in dit deel van het keizerrijk. Zijn gastheer schonk hem deze thee. Toen hij de geur tot zich nam en daarna, door middel van een elegante manier van nippen, de smaak was hij direct verkocht. Dit moest wel de meest pure en zuivere thee zijn die hij ooit geproefd had. De keizer vroeg aan zijn gastheer wat de naam was van deze geweldige thee. ‘Schrikbarende thee’, zei de gastheer. Even viel het stil. Het gezicht van de keizer sprak boekdelen. Hij was duidelijk teleurgesteld.

‘Hoe kan het, dat een dergelijke thee, zo’n oneerbiedige naam kent!’. De keizer vond dat er een andere naam moest komen. Maar wat? ‘De thee is zo zuiver, dat het me doet denken aan de lente. Een van mooiste periodes van het jaar’. In het gebied waar de thee vandaan komt is vegetatie tijdens de lente prachtig groen van kleur. Nadat de thee is bewerkt, lijken de bladeren op slakkenhuisjes. De keizer bedacht de naam. ‘Een groene slak tijdens de lente’ oftewel ‘Bi Luo Chun’ (=Groen Slak Lente). Dit is de naam die tot aan de dag van vandaag gebruikt wordt voor deze geweldige thee.